فکرشهر ـ اسماء بوستانی: گروه هنری آرتیسن در 25 مردادماه 95 فعالیت هنری خود را آغاز کرده و تاکنون سه تئاتر صحنه ای به نام های فرصت، کاروان عشق و مجال و یک تئاتر خیابانی به نام «به راحتی نگذریم» اجرا کرده است.
عباس اسلام پناه، کارگردان گروه هنری آرتیسن، درباره تئاتر خیابانی خود به «فکرشهر» گفت که تماشاگران این اجزای خیابانی، از ان استقبال کرده و بیشتر برگزار شدن این نوع تئاترها را خواستار شده اند.
فکرشهر: چرا و چگونه اجرای تئاتر خیابانی را انتخاب کردید؟
فضای فعالیت ما، فضایی اجتماعی است. موضوعات و بیشتر معضلات اجتماعی را در نظر گرفته و در بین نویسنده نمایش نامه، بازیگران و کارگردان نمایش مطرح می شود و در بین نظرات این بزرگواران، راهکارهای اساسی و موثر در جهت رفع این معضلات را انتخاب کرده و در قالب نمایش برای شهروندان اجرا می کنیم. از این رو در جهت فرهنگ سازی تئاتر خیابانی در شهر تصمیم گرفتیم این تئاتر را در سطح شهر و در نقاط مختلف شهر برگزار کنیم.
فکرشهر: استقبال مردم از این تئاتر خیابانی چگونه بود؟
با توجه به دید عموم مردم، اولین بار است که یک تئاتر خیابانی با این همه تبلیغات و اطلاع رسانی در مکان های مختلف شهر اجرا می شود. تماشاگران و اکثر افرادی که شاهد اجرای تئاتر ما بودند، از بنده به عنوان کارگردان این تئاتر، بیشتر برگزار کردن همچین تئاترهایی در سطح شهر را خواستار شدند.
فکرشهر: اجرای نمایش خیابانی قطعا مشکلاتی را به همراه دارد، در این راستا شما با چه مشکلاتی روبرو شدید؟
مشکلات خاصی نداشتیم؛ بیشتر برای مکان برگزاری به مشکل برخوردیم. از این جهت که قصد داریم این نمایش ها را در سطح شهر و بنا به درخواست مردم بیشتر برگزار کنیم؛ از شهرداری محترم خواستارم، در دو یا سه تا از پارک های سطح شهر، حداقل یک فضای کوچک سیمانی فراهم کند تا بتوانیم به راحتی و در فضاهای عمومی این نوع تئاترها را برای مردم برگزار کنیم. پارک شهید کشتکار یکی از مکان هایی بود که ما در آنجا بدون هیچ مشکلی تئاتر را اجرا کردیم، چون در این پارک فضای مناسبی وجود داشت.
فکرشهر: انتظار شما به عنوان یک هنرمند از مسئولین چیست؟
این گروه هنری زیر نظرکانون فرهنگی هنری اندیشه و با مجوز فعالیت می کند و این تئاتر با همکاری معاونت فرهنگی شهرداری برگزار شده است. دو سال است که این گروه هنری فعالیت خود را آغاز کرده و تاکنون هیچ کمکی از سمت مسئولین به ما نشده. انتظاری هم از مسئولین نداریم و اگر سنگ اندازی در راستای انجام برنامه های ما نکنند، ممنون می شویم.
کسانی که نشان داده اند در برآوردن نیاز های اولیه و اساسی شهروندن جان به لب رسیده ، عاجز و ناتوانند و مردم گرفتار شده را در مخمصه قرار داده و در هچل انداخته اند، و در این شهر پر دود زباله أتش گرفته، دودی ازشان بلند نمیشود و آبی ازشان گرم نمیشود، و ، ماحصل کارشان، عملا لیاقت کفایت درایت کیاست و کاردانی و با عرضه گی آن ها را به اثبات رسانده و نتیحه ای جز رنج و درد و محنت و آزار برای مردم مستاصل و شهروندان بلا زده و بلا کشیده به جان آمده و کلافه شده جان به لب رسیده نداشته ه و باعث نارضایتی مردم شده اند هر چه زودتر استعفا دهند و بروند جای دیگر را آباد کنند. و پست و مقام و منصب و سمت بالاتری پیدا کنند که پائینی ها از دست با کفای تشان ذله شده اند چون با این تدابیر داهیانه و مدبرانه معجزات شان پیری هستند که کور میکنند ولی مراد نمیدهند و خیری ندارند. مرا به خیر تو امید نیت مردن تدریحی است آنچه جان کند اینجور زندگی کردن زجر کشیدن و زجر کش شدن و زنده بگور شدن و مردن تدریجی است. زندگی کردن من مردن تدریجی بود/ آنچه حان کند تنم عمر حسابش نکید